Opera voor Doven

Dit nieuwe operastuk is vanaf het begin een hechte samenwerking tussen de twee culturen of werelden. Degenen die de stem gebruiken en degenen die gebaren gebruiken om te communiceren of te creëren. De voorstelling speelt zich af tussen de onwerkelijke wereld van een droom, met wazige, kromme vormen die rede en logica ontwijken, en de overdreven quasi-realiteit van de rauwe rationalistische wereld. Dit intieme stuk is deels een poging om de frustratie van dove mensen te begrijpen die het gevolg is van hun onbegrip door horende mensen, en deels het creëren van een ruimte waarin deze verschillende werelden en soorten van waarneming als communicatiemethoden doordringen en elkaar beïnvloeden.

Met dit concept in gedachten dagen we het formaat van een opera uit en herdefiniëren we het, waardoor het meer inclusief wordt voor de groep, die er misschien wel het meest van is uitgesloten. Daarom is het onze plicht als horende mensen, om de deuren te openen voor de uitgesloten gemeenschap. Daarom moet Fish dance when they are not sleeping er anders uitzien en anders klinken dan elk ander operastuk dat exclusief voor horende mensen is gemaakt.

Het stuk richt zich zowel op het dove als het horende publiek en heeft tot doel, afgezien van de artistieke waarde, de aandacht van de meesten van ons te vestigen op de dovengemeenschappen, met hun eigen, aparte cultuur, taal, uitdrukkingsvormen en, de meeste van al hun zeer verschillende perceptie van de wereld. Het is een mooi en heel bijzonder project, dat streeft naar een werkelijk unieke kwaliteit.

Libretto en delen van de verhaallijn worden gemaakt door Ilse Jobse, een Nederlandse dove dichter, zangeres en actrice. Nieuwe technologieën, zoals bewegingssensoren die de gebarentaal vertalen naar geluid, computerprogramma's die het geluid van een gesproken stem vertalen naar abstracte visuele vormen (evenals geschreven tekst) die vervolgens worden vertaald naar dans, gebarentaal vertaald naar muzikaal ritme en geluid verwerkt door live-elektronica - dragen allemaal bij aan een geheel nieuwe artistieke taal en unieke esthetiek die kenmerkend zijn voor dit stuk.

Dit is een Futurists productie samen met De Nationale Opera en European Network of Opera Academies (ENOA). 

– Volledige interview (www.den.nl)

Concept, compositie, regie, libretto: Jerzy Bielski
Choreografie, dramaturgie: Sandra Abouav
Lichtontwerp, video, visuals, dramaturgie: Thomas Brand
Libretto: Ilse Jobse

Dove zangeres: Ilse Jobse
Dove acteur: Ali Shafiee
Dove danser: Dennis Massar
Dove danser: Sharon Wesseling
Dove danser: Pawel Moleda
Sopraan: Olga Siemienczuk
Paetzold-fluit: Juho Myllyla
Cello: Pau Sola Masafrets
Live elektronica, audiovisuele programmering: Tatiana Rosa
Foto's: Marta Musial, Kim Krijnen, Allard Willemse, Thomas Brand

ZUAM is een meeslepend locatiegebaseerd operaritueel voor drie operazangers, dove danseres, elektronica en video. Het vertelt het verhaal van een oud-futuristische stam die leeft in een wereld die tussen de prehistorie en de verre toekomst hangt. In een 2 uur durende ervaring verkent het de UrSprache, de proto-taal die is onderzocht door de futuristische dichters Antonin Artaud en Peter Brook, evenals de gebarentaal.

ZUAM is een poging om opnieuw contact te maken met ons innerlijke zelf. Het is een meditatieve ervaring voor de gehavende ziel van een persoon uit de 21e eeuw, constant overweldigd en een beetje verloren in een snel veranderende wereld. Het is bedoeld om het publiek een metafysische en louterende ervaring te geven, rechtstreeks tot het onderbewustzijn te spreken, terwijl het weggaat van de realiteit buiten.

De muziek is geïnspireerd door eerdere ontdekkingen van Bielski in het uitgebreide niet-taalgebaseerde vocale veld, evenals de traditionele muziek van Inuit, Tibetanen, Sioux, Zulu en Balinezen, met de toevoeging van Keltische oorlogsinstrumenten, Tibetaanse en Bhutanese rituelen. hoorns - allemaal zwaar elektronisch verwerkt.

Technologie speelt een belangrijke rol in de voorstelling. Het publiek is verspreid over een open ruimte, omgeven door een cirkel van lichtbuizen met daartussen twee 4 meter hoge monolieten. De ene gemaakt van luidsprekers, de andere van LED-schermen die ritmische vormen, ruis en tribale patronen projecteren. Een grote gecontroleerde rookwolk verschijnt in het midden van het gebied met daarop geprojecteerde gezichten van de voorouders.

– Pawel Moleda (dove dancer uit "ZUAM", uittreksel uit het artikel gepubliceerd in "Woord en Gabaar")

Concept, compositie, regie, libretto: Jerzy Bielski
Visuals, video, dramaturgie, lichtontwerp: Thomas Brand
Choreografie: Sandra Abouav
Elektronica, audiovisuele programmering: Tatiana Rosa

Costuums: Nine van Weert

Scenografie: Scipio Akova

Geluidstechnicus: Thomas Myrmel

Dove danser: Pawel Moleda
Sopraan, beweging: Laura Bohn
Sopraan, beweging: Julia Mintzer
Bariton, beweging: Arnout Lems/Kelvin Chan
Performance: Marieke van den Berg

Coaching: Frances Sanders

Foto's: Thomas Brand, Rosa Quist, Meesterwerk, Nichon Glerum

Video's: Thomas Brand, Jerzy Bielski

immersive 360° VR theatre performance

Wat is Kunstmatige Intelligentie en wat voor vorm neemt het aan? Hoe lang duurt het nog voordat je je bewustzijn online kunt uploaden en back-uppen? Als je zou alles hebben wat je nodig hebt, inclusief alle mogelijke sensaties, zou je nog steeds je fysieke lichaam nodig hebben?

In het tijdperk van A.I. waarin internetbots en algoritmen onze zoekmachines beheren, onze toegang tot informatie controleren en zo ons wereldbeeld beïnvloeden; is een artiest nog steeds een essentieel onderdeel van de voorstelling? Of kan de technologie mensen al overtreffen vervangen in deze rol?

In NO-ONE SHOW neemt componist Jerzy Bielski je mee op een virtuele, audiovisuele reis door een wereld gedomineerd door codes en algoritmen om de essentie van het mens-zijn te ontdekken. Laat je onderdompelen in semi-virtuele parallelle realiteiten en word getuige van een spannende competitie tussen de laatste mens en kunstmatige intelligentie.

interdisciplinaire VR beleving

“A.” is een muziek gedreven, surrealistische, existentialistische vertelling over een anoniem individu die zich plotseling op open zee bevindt. Teleurgesteld door de moderne, oppervlakkige samenleving trekt hij zich terug uit zijn leven naar een veilige binnenwereld. Hier wordt hij echter geplaagd door visioenen van de wereld die hij juist achter zich wil laten. Dromen, half-vergeten herinneringen en toekomstvisioenen dringen zich aan hem op. Als hij hiervoor probeert te vluchten raken wij steeds dieper verstrikt in de kamers van zijn onderbewuste. We zitten gevangen in zijn wereld als in de buik van een walvis. Hier ontdekken we gaandeweg steeds meer waarom hij zich terug wil trekken uit zijn leven en de samenleving.

Het is een doorlopend project, met een première gepland voor 2025.

Team:
Concept, cinematografie (360), animatie: Thomas Brand
Concept, muziek, tekst: Jerzy Bielski
Audio ontwerp, Ambisonics audio mix: Tatiana Rosa
Acteur ("A."): Aleksej Ovsiannikov

Het is een project geïnspireerd op de ideeën en het leven van een taalkunde genie Ludwik Zamenhof. In dit grootschalige interdisciplinaire project creëert Bielski een wereld die overrompelt, uitdaagt en verwart. Zijn werk, geprezen door publiek en pers, is onconventioneel, onbegrensd en bewust niet in hokjes te vatten.  Het internationale gezelschap, bestaande uit acteurs, musici en dansers die gezamenlijk zeven talen spreken, betrekt het publiek in een zoektocht naar (mis)communicatie en taal. Een evenement waarin muziek en visuele elementen als theater, hedendaagse dans, installatie, video, decorontwerp, kostuums en licht totaal geïntegreerd zijn. Ook de traditionele scheiding tussen podium en publiek vervaagt.
(van Muziekgebouw aan 't IJ website)

De Poolse muziektheatermaker Jerzy Bielski, artist-in-residence bij Gaudeamus, bracht met Zamenhof Project: Breaking the Codes een ode aan Ludwik Zamenhof, bedenker van het Esperanto en voorvechter voor wereldvrede. Bij Bielski geen precieuze klankexploraties, maar een Babylonische collage van tekstjes en talen, noise, pop, jazz, punk, sketches, DNA- en computercodes, Zappa-achtige mafkezerij en publieksparticipatie (...)

Bielski (die zelf gitaar speelde) en zijn in trainingsjacks gehesen performers zetten een hoogenergetische en goed getimede voorstelling neer, waarin ook ruimte was voor verstilling. (...) gevoel voor theater heeft Bielski ontegenzeggelijk. Zamenhof Project was muzikaal apenkooien voor gevorderden, op hoog tempo en vol overgave.

– NRC ****(Joep Stapel, 6 September 2019)

Concept, compositie, tekst, installaties/decor ontwerp, artistiek & productieleider: Jerzy Bielski
(Einde) Regie: Frances Sanders
Choreography: Sandra Abouav
(Eerste) Regie: Laura Jakschas
Decor, kostuums, installaties bouwen: Karolina Maksimowicz
Lichtontwerp: Thomas Brand
Video, installaties bouwen: Felix de Bousies
Audio, video, live-elektronica: Tatiana Rosa

Stem & beweging:
Richard Dubelski  (Frankrijk)
Eva Layla Schipper  (Nederland)
Felix de Bousies  (België / Griekenland)
Akim Moiseenkov  (Nederland)
Pawel Chomczyk (Polen)
Claire Malchrowicz  (Frankrijk)
Kirstine Lindemann  (Denemarken)

Piano, MIDI-keyboard (Asko | Schönberg - K [h] AOS): Tim Sabel
Percussie, Drums (Asko | Schönberg - K [h] AOS): Noè Rodrigo Gisbert
Gitaren: Jerzy Bielski

Productieassistent: Matthijs Mantel

Hoofd-partner:  Gaudeamus, Asko|Schönberg

Andere Partners:
Fonds Podiumkunsten, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Adam Mickiewicz Institute, Warsaw Autumn, Compagnie METAtarses, Muziekhuis Utrecht, Het Huis Utrecht, Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, Amsterdamse Bostheater, Intro In Situ, Meakusma, Universal World Esperanto Association, Esperanto Nederland (Rotterdam), Grupa Coincidentia, Białystok Esperanto Assotiation, Przetwórnia Meblowa Białystok

Tijdens een 'bestuursvergadering' verkennen vier performers de dagelijkse invloed van de wereld van banken en grote bedrijven op ons leven. Met ritme, stemmen, zorgvuldig bestudeerde bewegingen en gezichtsuitdrukkingen leggen ze de onderliggende boodschappen en verborgen doelen van die specifieke wereld bloot terwijl deze boodschappen en doelen gelijktijdig worden verdraaid en vervormd. Het publiek is een actieve deelnemer, in navolging van de obsessieve drang van de leiders om competitie en de wil om de verlangens en dromen van mensen te beheersen. Snelle, dynamische actie betrekt het publiek letterlijk bij de uitvoering, waardoor het een meeslepende ervaring wordt.

Het succes van de voorstelling ligt niet alleen in het feit dat er met bescheiden middelen (stoelen, tafels, papier en een enkele beamer) overtuigend een heel universum wordt opgeroepen waarin de toeschouwers niet anders dan in mee kunnen gaan. Het succes ligt evenzeer in de tot detail uitgewerkte choreografie waarmee de makers in de vergader-arena verbeten, bijna agressief, de sfeer naar hun hand zetten. 
– Theaterkrant **** (Nederland, Pieter Rings, September 2016)

Dit is een voorstelling die je niet zomaar vergeet. (...) De manier waarop Bielski en Abouav theater maken is allesbehalve traditioneel.
– Het Parool ****   (Amsterdam, Camila Bennink, September 2016)

The true impact of + _ /, = _ X%  by composer Jerzy Bielski, comes with the delirious criticism of the irrational chaos of financial markets, using the means of systematic choreography. That’s why, we are delighted to say, that the project will continue and you will be able to revisit it soon.
– Ballroom Review of Dance    (Paris, Marie Juliette Verga, December, 2015)

(…) in this funny and participative piece the composer closely looks at expectations, behaviors and troubles. The point of the game is to be as close to the audience as possible. In his recent works, the artist has been seeking to integrate the audience in a more and more participative way. It’s a new opportunity to experience/experiment with other forms of relationships between sound environment and viewers’ reception.
– Royaumont Festival   (Paris, Irène Filiberti, August 2015)

Prijzen:
Finalist van de Dance Élargie International Competition (Seoul, South Korea, 2016)

Concept, muziek, tekst, scenografie: Jerzy Bielski
Danse samenwerking: Sandra Abouav (FR)
Muziek samenwerking: Stopcontact (NL)
Uitvoerders: Sabine Rivière, Panos Iliopoulos, S. Abouav, J. Bielski

Een muziektheaterproject met als doel het uitvoeren van de poëzie, manifesten en de andere geschriften van de Italiaanse, Russische en Poolse futuristen uit het begin van de 20e eeuw (evenals de anti-futuristische schrijver S.I. Witkiewicz uit dezelfde periode). Het opnieuw creëren van de revolutionaire geest van hun originele uitvoeringen was echter slechts een uitgangspunt of een voorwendsel om een kijkje te nemen in onze hedendaagse samenleving door het 'prisma' van de vaak radicale ideologie en esthetiek van de futuristen.

This exceptional concert conceived by Jerzy Bielski combines (non) music and theatrical performance to provide an hour-long (art) history lesson laced with humour (...)

[Futurists is] a group of fearless thinkers who expose our common madness, our willingness to rush headlong into the fray without heeding the outcome. (…)

They are not cute, they don't even try to be nice. They are loud, they are brash, they take no prisoners. They brought a goldfish and they're on a mission to show us that we have a problem, and it's only going to get worse.
– The Critter (South Africa, Steve Kretzmann, Sep 13 2015)

Concept, tekst, compositie: Jerzy Bielski
Regie: Laura Jakschas (DE)
Technisch advies, machines: Felix Bousies (BE/GR), Tatiana Rosa (NL)

Stem/spel:
Marko Ivic (HR)
Pia Podgornik (SL)
Olga Siemienczuk (DE)
Matthias Sigurdsson (IC)
Kirstine Lindemann (DK)
Jerzy Bielski

Geprepareerde Piano/Live Electronica: Panos Iliopoulos (GR)
Live Electronica: Akim Moiseenkov (NL)
Drums/Gevonden Voorwerpen: Tristan Renfrow (USA), Olaf Rykała (PL)

Gaudeamus Muziekweek, Amsterdam Fringe Festival, National Arts Festival (South Africa), Café OTO (London), Theater Bellevue, Theater Kikker, RASA, Mazowiecki Instytut Kultury (Warschau), MOCAK (Kraków)

Een ode aan een live ontmoeting van een artiest en het publiek, of een live ontmoeting van mensen in het algemeen – in plaats van een online optreden of een Zoom-bijeenkomst. Dit deels concert en deels een “happening” in de vorm van een collage van scènes, video’s, animaties, muziekstukken, (verzonnen) verhalen, en absurde, komische sketches – verwijzend naar het theater variété. NONline Opera is een interactieve online/live-evenement gebaseerd op de muziek van C i r c u i t, een hyper eclectisch (experimentele rock, hyperjazz, hedendaags klassiek, avant-garde elektronica) 8-koppig ensemble uit Londen, VK, onder leiding van Poolse componist-performer, Jerzy Bielski.

Naast de enthousiaste 'Celebration of Live'  (weliswaar vaak met surrealistische teksten, taalfouten, of spreken in codes), gaat deze voorstelling over de diepgewortelde problemen in onze dagelijkse realiteit. Overconsumptie, hebzucht, AI en een door technologie getekende wereld, polarisatie van samenlevingen en de sociale revolutie van vandaag en wordt uiteindelijk een poging om de chaotische realiteit waarin we leven te begrijpen maar met een enorme dosis humor en abstractie, gericht op een live interactie met het publiek. Video's en andere visuele elementen (animatie, kinetische tekst, geïntegreerd lichtontwerp) spelen een belangrijke rol in de show, waarbij de betekenis achter Circuit-nummers wordt benadrukt en de hele ervaring een "feest voor de zintuigen" wordt.

Over Circuit:

The band sounds like nothing else before them (…) [Circuit] is much more than nine instruments on one stage. It‘s a real riddle for a music lover and can by no means be pigeonholed or bore.
– Goniec Polski (Londen, UK)

Circuit’s music is a patchwork of all possible styles, a blend of music and performance art that combines sound and silence, images, samples and murmurs. It’s a deconstructionist approach to music.
– Port Kultury (Katarzyna Gajewska, Gdańsk)

Song ‘Thank you from the mountain’ simply knocks you off your feet.
– Cooltura (Piotr Dobroniak, Londen)

Creatief team:
concept, compositie, tekst: Jerzy Bielski
dramaturgie, video, video-postproductie, lichtontwerp: Thomas Brand (NL)
toneelspelen advies: Martijn Nieuwerf (NL)

Uitvoerders:
acteur (“The Composer”): Martijn Nieuwerf (NL)
fluit, samples: Tatiana Rosa (NL/POR)
sopraan: Olga Siemienczuk (DE/PL)
gitaar, stem: Jerzy Bielski (NL/PL)
trompet: Matt Ellis Devitt (UK)
drums: Zach McCullough (USA/GR)
contrabas, bass gitaar: Ed Babar (UK)
piano, toetsen: Abel Tuinstra (NL)

Een anti-oorlogsstuk waarin de onderliggende doelen van directeuren van grote bedrijven, bankiers en politici worden blootgelegd, waardoor ze bloedige conflicten over de hele wereld beginnen en leiden. Deze collage van beelden, angstaanjagend en mooi tegelijk, soundscapes en precieze choreografieën contrasteert vaak met de melancholieke delen in het stuk, die de vredige, paradijselijke omgeving van het Bostheater benadrukken en onze afstand tot het geweld dat elke dag om ons heen plaatsvindt. Op een bepaald moment breken de artiesten dit contract en nemen zij de actie van het podium en brengen het dichter bij het publiek, zodat het uiteindelijk een heel nieuwe ervaring wordt.

Het podium van het Amsterdamse Bostheater doet dienst als zee, of deze nou gevuld is met olie of met vluchtelingen. De opzichzelfstaande beelden in deze performance werken surreëel tegen de paradijselijke achtergrond van het Bostheater. Twee werelden komen samen die onze afstand of achteloosheid tot de 'andere wereld' blootleggen, die elke dag elk moment bestaat.

Interdisciplinary piece for 7 performers (actors, dancers, musicians), putting the powerful people of the world (multinational corporation directors, politicians, bankers, etc.), next to the ones affected the most by their decisions (homeless people, soldiers taking part in wars, their civilian victims and refugees), confronted with the 'average public members'. The effects which come out of this are from highly poetic and lyrical up to absurd and hyper realistic, connected to our every day world, however intertwined with abstract musical and visual images and soundscapes.

The piece is rich in unusual sound layers and strong visual elements. Dramatised and choreographed scenes are accompanied by spoken voice arrangements, live percussion, electronics, guitar and a prerecorded soundtrack.

Muzikaal ijzersterk (...)
– Het Parool  (Amsterdam, Sander Janssens, July 4, 2016)

Jerzy Bielski laat enkele musici, drie spelers en een technicus/inspeciënt bezit nemen (dit is zeer letterlijk te nemen) van deze enorme ruimte, van dit sciencefictionkerkhof. Zij vertellen met hun voorstelling (More – White/Red/Black) een verhaal-dat-geen-verhaal-is, over zelfvoldane ego’s die zich net iets te comfortabel wanen en mede daarom worden overrompeld door een stroboscopisch uitgelichte war on terror. Als de drie spelers volledig voor halfdood in de touwen hangen en door de inspeciënt pre-mortaal onder de aarde worden gewerkt, vertellen de zoeklichten hoog boven ons dat wij nu aan de beurt zijn, wij kijkers op de tribune. Wat er daarna gebeurt verklappen we hier niet.
– De Groene Amsterdammer  (Amsterdam, Loek Zonneveld, July 7, 2016)

Concept, text, muziek, choreografie, scenografie, costuums, licht: Jerzy Bielski
Scenografie Assistent: Maciej Nosal
Acteurs: Eline van Gils, Joey Schrouwen, Mees Borgman, Maciej Nosal
Geprepareede piano/live elektronica: Panos Iliopoulos
Drums/Percussie: Tristan Renfrow
Gitaren: Jerzy Bielski

(…) de klanktaal van de avant-garde is evident in de twee stukken Up en Down. De sopraan rolt r’en, glijdt langs een variëteit aan klanken als ‘aa’, ‘oo’, en ‘e’. Zangers schrapen g’s, pruttelen ‘w, rr, z, ż, g, b, c, k, dż, pff, czsz’ en blazen letterlijk hun laatste adem uit. Zo zoekt Bielski naar een andere taal in zang, een die niet is gebaseert op begrijpelijke woorden. Anderzijds sluit Bielski’s werk aan bij de theatervernieuwer Antonin Artaud die beoogde het theater te ont doen van tekstueel en psychologisch drama en probeerde nieuwe vormen op te trekken aan de hand van beweging, kleur, licht, klank, muziek–het voelbare maar onuitdrukkelijke. Ook Bielski onttrekt symboliek uit een dergelijke denkwijze: verticale lijnen en bewegingen tegenover horziontale; opstaan, (neer) liggen; een enkele not tegenover snelle bewegingen van boven naar beneden; instrumenten horizontal of vertical vasthouden gecombineerd met vreemde speeltechnieken; handbewegingen van links naar rechts en van omhoog naar omlaag: het zijn allemaal elementen die symbolisch bijdragen aan een groter geheel van narratief, een sort ritueel, een flard verhaal, allemaal afhankelijk van de interpretative van de toehoorder/schrouwer.
– Jan Nieuwenhuis

(…) sterk was het tweeluik “Up” en “Down” van Jerzy Bielski: een dramatisch oratoriumpje losgesneden van taal en betekenis. De stukken bevatten slimme spiegeleffecten, maar vervoering kwam vooral door de spannende wisselwerking tussen sopraan en instrumentalisten.
– NRC (Joep Stapel, September 12, 2016)

Een mooi contrast (...) vormen de doldwaze, energieke stukken “Up” en “Down” van de Poolse componist Jerzy Bielski (1984). Zijn aanpak is uitgesproken theatraal.
– Culuurpers (Utrecht, Thea Derks, September 10, 2016)

Muziek, beweging: Jerzy Bielski
Dirigent: Manoj Kamps
Sopraan: Sterre Konijn
Mannelijke stemmen: Arnout Lems, Maciej Straburzyński, Steven van Gils
Fujara: Raphaela Danksagmüller

Gebaseerd op de mythe van Tristan en Isolde zelf en niet zozeer op de aanpassing door Wagner of Lang. Gebruik makend van de verschillende kleuren van mannelijke en vrouwelijke stemmen en daarmee experimenterend, maar tegelijkertijd altijd het hoofdonderwerp van het stuk in gedachten houdend, namelijk liefde, met alle obstakels en de tragische context van het originele verhaal.

Het verkennen van de mogelijkheden van stem (gezongen en gesproken, met gebruik van verschillende geluiden gemoduleerd in de mond, lettergrepen en uitgebreide technieken) speelt een grote rol in de uitvoering. Percussie en live-elektronica (live-verwerking, live sampling, vooraf opgenomen stemmen en andere geluiden) begeleiden de stem, waardoor een achtergrond en contrapunt wordt gecreëerd en er op verschillende manieren aan de hoofdactie wordt gerelateerd.

Concept, regie, muziek, scenografie, kostuums: Jerzy Bielski
Stem/beweging: Ine Claes, Vincent van Woerkom, Jerzy Bielski
Live-elektronica: Igor C. Silva
Percussie: Tristan Renfrow

Manipulatie door reguliere media, grote bedrijven en politici en de invloed ervan op ons dagelijks leven. Het onderwerp van dit stuk wordt aangepakt door het gebruik van misleidende informatie en tegenstrijdige berichten (experimenteren met geluid en optische illusie) en door de aandacht van het publiek op hun eigen zintuigen te richten. Het stuk heeft als doel het publiek scherper en meer aandachtig te maken. Het geheel is een 60 minuten durend interdisciplinaire uitvoering voor video, MIDI-geprogrammeerde orgel(s) en podiumprestaties bestaande uit gedramatiseerde scènes, video en live-elektronica.

De uitvoering is boeiend en vermakelijk, met veel precisie en betrokkenheid van alle artiesten en met de actieve deelname van het publiek - het stuk zal ook gericht zijn op het blootleggen van de verborgen manieren die worden gebruikt door nieuwsprogramma's en in reclame en politieke campagnes (afleiding van het grote publiek/de aandacht van het publiek weg van de echte problemen, de aandacht richten op iets anders, of zelfs de informatie 'vervaardigen' voor hun eigen doeleinden). Dit wordt bereikt op verschillende manieren: door op een creatieve manier de geluids- en optische illusie te verkennen met behulp van geluidsbronnen die niet zichtbaar zijn voor het publiek; door The Busy Drone en het Sauer-orgel ‘vanzelf’ te laten spelen; door verstild op te treden; door grenzen te vervagen tussen wat ‘echt’ en wat ‘niet echt’ is, tussen wat live is en wat vanaf ‘tape’ (of voorgeprogrammeerd op een computer) wordt afgespeeld en tussen wie of wat op het gegeven moment het geluid maakt of waar het geluid vandaan komt, enz...

Concept, muziek, tekst, beweging, video: Jerzy Bielski
Orgel: Jacob Lekkerkerker
Orgel/live elektronica: Panos Iliopoulos
Stem/beweging: Erwin Dörr, Marieke Dermul
Video: Igor C. Silva
Video/Lichten: Felix de Bousies

Het duistere verhaal van Frankenstein, uitgevonden door Mary Shelley, een Engelse schrijver uit de romantische periode, werd een inspiratie voor Mateusz Pakuła om een gloednieuw stuk te schrijven. Het is een vreemde catalogus van personages, die een gemeenschappelijke noemer delen - ze zijn allemaal gemaakt door de mens. Naast Frankensteins Monster herinnert een auteur Pinokkio en genetisch geprogrammeerde Eva, en gooit ze in een surreële vergadering. Hun therapeutische - muziek - sessie ontwikkelt zich tot een manifest van ideeën en opvattingen over de hedendaagse condities van de mensheid, de grenzen van interferentie in de natuur en waarde van sociale relaties en politieke systemen. De makers van de show verwijzen naar de tradities van het drama van de twintigste eeuw, maar gebruiken ook elementen van poppentheater, muzikale experimenten en het mixen van conventies, waarbij kijkers worden uitgenodigd om de wereld van originele vormen en onontdekte geluiden te ontdekken.

(...) the authors managed to create something in between a theatre performance and a concert, in which not only a spooky atmosphere, humor (...) but also some ghastly music has its place. And what music that is! Wildly played on everything, which could be brought to a theater (buckets, chains, pipes, bowls, tin boxes, car’s guts, etc. etc.). The effect is great – this anarchist cacophony not only can be listened to but one indeed wants to do it. This, considering the set of bizarre contraptions, really sounds good. From the sort of a punk mantra, in which the peculiar company sings out, quite nicely, a protest song against a bad judgment of matter's lifelessness, all the way to a perverse bossanova about an almost broken tooth (music and instruments’ design – Jerzy Bielski).

(...) music put together using bizarre instrumentations keeps up to the level.

It's a real musical anarchy. Tugging chains in a tin bowl is so suggestive that you would like to try to tug yourself. The impression is even greater when this is done by a peculiar gallery of corpses from the club of Frankenstein. However, "The Monstrum Band" is by no means just an ominous rock-punk concert and the conventions’ game. It's definitely more than that.
– Gazeta Wyborcza (Monika Żmijewska, November 27, 2016)

Regie: Robert Drobniuch
Muziek, ontwerp van installatie/instrumenten, coaching van uitvoerders: Jerzy Bielski
Tekst: Mateusz Pakuła
Scenografie: Jan Polivka
Kostuums: Karolina Maksimowicz
Toneelbeweging: Karolina Garbacik
Dramaturgische samenwerking: Tomasz Damulewicz
Scenografie assistent: Kamil Dziedzic
Uitvoerders: Dagmara Sowa, Paweł Chomczyk, Błażej Twarowski, Andrzej Kuba Sielski

Met strakke playsuits, wegen Aloun Marchal en Henrique Furtado elkaar op, staren elkaar aan, staan midden op het podium en huilen diep vanbinnen: de uitdaging is vastgelegd. Van aangezicht tot aangezicht, dicht bij elkaar, samenzwerend en provocerend tegelijkertijd, maken zij zich klaar. Ze verkennen een breed scala aan geluiden en bewegingen met botsende stijlen, van vechtsporten tot plagend kinderachtige games, van rommelende geluiden tot slaapliedjes, van eenvoudige ademhaling tot beestachtig schreeuwen. Progressieve mechanismen drijven de uitvoerders nog verder in hun oefening. Zij bewegen onsamenhangend en openen hun keel meer en meer. De ‘pas de deux’ glijdt van gecontroleerd geweld naar sensualiteit, die beide verontrustend gebaseerd zijn op luisteren, nabootsen en uitwisseling van bewegingen. Geleidelijk raken stemmen en gezichten, lachend en wreed, verstrikt en verward en wedijveren zij met elkaar. Henrique Furtado en Aloun Marchal zijn klaar, eindelijk...

Concept, makers: Aloun Marchal, Henrique Furtado
Muziek samenwerking: Jerzy Bielski
Dramaturgie: Céline Cartillier
Scenografie, kostuums: Camille Rosa, Rozenn Lamand
Uitvoerders: Aloun Marchal, Henrique Furtado

A mime-musictheatre-trhiller

Imagine: you're wandering around a somewhat wasted, old school terrain. A child signals you to approach. It brings your ear to a pipe and you hear strange voice sounds of a singing class. Through a peephole in a curtain you see an adult group in school uniforms. While you watch them doing a strange ritual, the child whispers in your ear:

Twenty years ago this class had a teacher.
Mrs. Price
One day she disappeared and never came back
The class stayed. They can't go, they are trapped.
Some think mrs Price has gone to a better world and they think they will go there too if they do exactly as she did.
But I think mrs Price disappeared
I think one of them that killed her
Come, there is a secret entrance, I can get you inside...

The moment you've entered the door, the children lock it behind you and run away laughing. You sit down on a schoolbench and find yourself in an oppressing atmosphere, kind of like a dream. The class does a daily school routine that doesn't stop. There seems to be a system that is very organised: everyone has its' fixed place, task and function in the group.But slowly small cracks appear in the machinerie. There are group members that dream of change. That secretly, when no one is watching, dance. That observe the windows closely in order to find a way out. That touch the things mrs Price left behind and dress themselves as her. But the group is very strict and force everyone back into the system. Even after a big shock or change all group members bounce back like puppets on a spiral spring. Nothing is said out loud, everything is concealed. But what happens when the tension becomes unbearable? If the lobsters find out they are slowly being cooked to death?

Concept & regie: Sjoeke-Marije Wallendal
Muziek, klanken concept, instrumenten: Jerzy Bielski
Scenografie & kostuums: Sjoeke-Marije Wallendal
Uitvoerders: Jerzy Bielski, Panos Iliopoulos, Eva Kijlstra, Anna van Diepen, Mervyn Groot, Aline Combe